Οι εργασίες για την ιστορία "Taras Bulba" σύμφωνα με το σχέδιο

Οι εργασίες για το προϊόν "Taras Bulba" είναι γνωστές σε πολλές γενεές μαθητών. Η περίφημη ιστορία του Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ στο είδος του είναι πέρα από το πεδίο των άλλων παραμυθιών του, που σχετίζονται με την ιστορία. Στην ουσία της δεν εντάσσεται στο πλαίσιο τόσο του σοβιετικού όσο και του σύγχρονου σχολικού προγράμματος σπουδών.

Το κρυφό είδος του ιπταμένου μυθιστορήματος

Αυτό το έργο του συγγραφέα είναι "κρυμμένο" μεταξύ των ιστοριών, αλλά το πραγματικό του είδος είναι ένας ιππότης ρομαντισμός. Επομένως, θα είναι λογικό να προσφέρουμε στους αναγνώστες μας μια πιο ουσιαστική, πιο ψυχολογική και, τελικά, "ενήλικη" ματιά στην ιστορία του Gogol "Taras Bulba". Το γράψιμο είναι αναπόσπαστο και έχει, παρά τη χαραγμένη οικόπεδο του, ένα "δεύτερο βυθό", το οποίο ανοίγει αν υποβληθεί σε ανάλυση ιστορικών ...

Ο αναγνώστης, εξοικειωμένος με τους ήρωες του βιβλίου, αντιλαμβάνεται ότι η σειρά ηρωισμού της αντηχεί, για παράδειγμα, με το έπος του ιππότη Roland, ο οποίος έγινε ο εθνικός ήρωας της Γαλλίας. Ο Taras Bulba με τους γιους του Ostap και Andrii είναι αυθεντικοί, όπως οι συλλογικές εικόνες των "Κοζάκων" του Zaporozhye Sich. (Είναι οι "Κοζάκοι", όχι οι Κοζάκοι - ένα γράμμα έχει σημασία! Έτσι, η Catherine II έγραψε στο διάταγμα της του 1775, το οποίο καταστρέφει τους ελευθερίας τους).

Αναμφίβολα, το φιλοσοφικό περιεχόμενο της δημιουργίας του Γκόγκολ είναι μια τάξη μεγέθους βαθύτερα από ό, τι μπορεί να δείξει το έργο της ιστορίας "Taras Bulba". Η 7η τάξη σύμφωνα με το σχέδιο του γενικού εκπαιδευτικού προγράμματος υποθέτει ότι η ετυμηγορία του παιδιού βασίζεται στις ιδέες της ιστορίας. Αυτό, τουλάχιστον, είναι γελοίο. Προφανώς, το Υπουργείο Παιδείας υποκινείται από την απλότητα της πλοκής. Αλλά δεν είναι αυτό σαν βλακεία; Η απλή παράσταση (η οποία είναι χαρακτηριστική του ηρωικού έπους) δεν είναι ακόμη ένας δείκτης απλότητας.

Η γλώσσα του Αισώπου του συγγραφέα

Η ιστορία γράφτηκε την εποχή της πιο σοβαρής αντιδημοκρατικής αντίδρασης του Νικολάου Ι. Ήδη ένα γεγονός της συγγραφής ενός βιβλίου σχετικά με τους "ψαράδες ιππότες" εκείνη την εποχή ήταν παρόμοιο με ένα κατόρθωμα! Μετά από όλα, ο συγγραφέας συνειδητά δεν πήγε ενάντια σε κάποιον, αλλά το πολύ .... Ήταν - τολμηρή!

Ας θυμηθούμε το απόσπασμα της Αικατερίνης Β από το μανιφέστο της 1775: «Το Σιχ της Ζαπορίου ήταν καταστραμμένο εντελώς και για πάντα. Και ακόμα και το όνομα "Κοζάκοι Zaporozhye" δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον. "

Σε ποιον το Gogol απάντησε: "Είναι ζωντανός στην καρδιά της! Η δόξα της δεν θα εξασθενίσει! "

Η αποφασιστικότητά του είναι μια σαφής εξήγηση: το πράγμα είναι ότι μετακινήθηκε από κάτι πολύ ισχυρό - τη φωνή του αίματος.

Συνειδητή υποκατάσταση της ορολογίας

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο συγγραφέας αναγκάζεται να χειριστεί, να αλλάξει την ορολογία του έργου σε μια πιο πιστή για τους λογοκριτές της χωροφυλακής Νικολάου Ι.

Τι άλλαξε ο συγγραφέας; Θα είναι σύντομη - η λέξη "Ρωσική". Ο Taras Bulba ούτε ιστορικά ούτε λογικά δεν μπορούσε να το χρησιμοποιήσει.

Στην "διευκολυνόμενη" απόδειξη, αναφερόμαστε συνειδητά σε ένα μεταγενέστερο ιστορικό γεγονός, το οποίο επικαλέστηκε ο αξιόλογος ιστορικός Soloviev SM, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας τον 19ο αιώνα:

Μέχρι την αρχή του XVII αιώνα η Ρωσία κυβερνούσε τη δυναστεία του Rurik (οι τελευταίοι ηγέτες - Fedor I Ioannovich 1557-1598 biennium και Vasily Shuisky 1552-1612 biennium). Οι παραδοσιακοί ιστορικοί του παρελθόντος αποκαλούσαν τη χώρα, κυβερνούμενη από αυτή τη δυναστεία, τη Μοσχοβία.

Και μόνο στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, ο μοναδικός τελευταίος τσάρους της Ρωσίας (που σημαίνει μάλλον η πρόθεση παρά το γεγονός) ήταν αρκετά τυχερός να ενταχθεί στις χώρες, να γίνει ο πρώτος αυτοκράτορας ολόκληρης της Ρωσίας. Ως εκ τούτου, ο Πούσκιν ήταν σωστός στην περιγραφή της Μάχης του Πολτάβα: "Σουηδικά, ρωσικά, χιτώνα, κομμένα, κομμένα ...". Ωστόσο, η ενέργεια που περιγράφει ο Αλέξανδρος Σεργκέιεβιτς ήταν τουλάχιστον ένας αιώνας και ένα μισό μετά τα γεγονότα που έθεσε ο Taras Bulba.

Θα μπορούσε ένα κλασικό με μια βαθιά και ένδοξη Cossack καταγωγή των παραπάνω δεν ξέρει; Η αντικατάστασή του από το λεξικό, μάλλον, μοιάζει με τον ελιγμό ενός συγγραφέα για τον εκδότη.

Το Gogol άλλαξε το στυλ του συγγραφέα

Ποια είναι η φύση του έργου που σχεδιάστηκε από Nikolai Vasilyevich ηρωική ιστορία "Taras Bulba"; Η σύνθεση για τον συγγραφέα αναλαμβάνει μια θεμελιώδη αλλαγή στο δημιουργικό στυλ του. Τα συνήθη κριτήρια για τη δημιουργικότητα Gogol "γοητεία + ομορφιά" είναι πολύ κατώτερα από την υπεροχή του άλλου - "ανδρεία και ελευθερία". Παλιά, αλλά ισχυρή ως δρυς Taras Bulba - μια αλληγορική εικόνα των Κοζάκων Sich. Η τελική σκηνή της ιστορίας είναι συμβολική - η πεθαμένη χαρά του συνταγματάρχη, τρομερή για τους εχθρούς του, του οποίου η βούληση δεν μπορεί να κατασταλεί ακόμη και με ανελέητες φλόγες.

Αυτός ο εθνικός ιππότης περιφρονεί βαθιά τους κατακτητές, μη θέλοντας να αφήσει ακόμη και τον σωλήνα τους για το κάπνισμα (λίκνο). Είναι δραματικό το γεγονός ότι από το χέρι του, ο γιος του Άντριου, ένας Κοζάκος, των οποίων οι αγάπες υπαγορεύονται από εμπορικό ενδιαφέρον, χαθεί. Συμβολική και την εικόνα ενός άλλου γιου, του Ostap, - της ενσάρκωσης μιας νέας δύναμης, που αντικαθιστά τους παλιούς συνταγματάρχες του Κοζάκ.

Τύπος Taras Bulba

Ο Taras Bulba δεν είναι ο κατακτητής Ermak, ο οποίος εξάγει ξένες εκτάσεις και τόξα πριν τον Ivan the Terrible. Αντίθετα, είναι παρόμοιο με τον Αλέξανδρο Νεβσκυ, τον πρίγκηπα των πιστών (το εργαλείο για την πρώτη και τη δεύτερη παρόμοια - πεζοπορίες). Ο Τάρας ενεργεί ως φύλακας των γηπέδων, επιβεβαιώνοντας μια παρόμοια αρχή, δηλώνοντας ότι ένας απρόκλητος φιλοξενούμενος που έχει τραβήξει ένα σπαθί από το σπαθί του υπερασπιστή θα χαθεί. Η διαφορά είναι ότι ο λαμπρός στρατιωτικός διοικητής Νέβσκι είναι ένας ίδιος ο φεουδάρχης και, όπως ένας ευγενής, κυβερνά τα υποκείμενα του. Ταυτόχρονα, ο Bulba στηρίζεται σε μια πιο έντονη δύναμη - την αδελφότητα στην αγκαλιά.

Προτεραιότητα στην προσωπικότητα του Taras Bulba είναι η ελευθερία στην καθαρή του μορφή, αρνούμενος αποφασιστικά την επιβαλλόμενη κάθετη εξωτερική δύναμη κατ 'αρχήν (σύμφωνα με την ιστορία - το ζυγό του πολωνικού βασιλιά). Επιπλέον, για όλους τους Τάρα - ο ήρωας δεν είναι αντι-πολωνικός (ο οποίος υπερβαίνει κατά καιρούς κάθε έργο στην ιστορία "Taras Bulba") και prokazsky, γιατί είναι παρόμοια στην ουσία με τον αρχαίο Έλληνα, που δεν υπόκειται σε εξωτερική πίεση κατ 'αρχήν και άρρηκτα συνδεδεμένη με Γη.

Η προοπτική του Τάρα μειώνεται όχι στην εξυπηρέτηση (μετά την εξυπηρέτηση του πλοιάρχου), αλλά στην ενεργό συμμετοχή στο σχηματισμό αντιστάθμισης σε οποιονδήποτε εξωτερικό αντίπαλο που προσπαθεί να επιβάλει την κυριαρχία του. Είναι και ο δημιουργός και η συνιστώσα του αυτοδιοικούμενου και αυτοδύναμου λαϊκού στρατού.

Αποκάλυψη. Η πένα του Γκόγκολ οδήγησε τη φωνή του αίματος

Ας ανοίξουμε την κουρτίνα. Ο Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ έγραψε στην πραγματικότητα ένα ιππότη μυθιστόρημα, παίζοντας στην καλλιτεχνική μορφή την εικόνα του προγόνου του. Ερωτήσεις του αίματός τους, η γενεαλογία τους είναι πάντα αρχειακή για κάθε άτομο.

Η οικογένεια του Γκόγκολ είχε μια εντυπωσιακή πηγή - από τον Κοζάκο συνταγματάρχη Όσταπ Γκογκόλ, έναν σύγχρονο, αλλά όχι το μυαλό Bogdan Khmelnitsky, έναν εξειδικευμένο Κοζάκο που μεγάλωσε στον συνταγματάρχη Vinnitsa Kuren και στη συνέχεια στο hetman ολόκληρης της Right Bank της Ουκρανίας. Αγαπητοί αναγνώστες, πραγματικά αμφιβάλλετε ότι ένας συγγενής δεν μπορούσε να γράψει για έναν συγγενή; Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση του Γκόγκολ: εάν έχετε έναν τέτοιο πρόγονο και αν είστε κλασικό, δεν θα είχατε δημιουργήσει ένα έργο γι 'αυτόν;

Ποια ήταν αυτή η δεξιά τράπεζα της Ουκρανίας τον XVII αιώνα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ostap Gogol; Για μια απάντηση, ας στραφούμε στην παγκόσμια ιστορία:

Όπως βλέπουμε, δεν ήταν τυχαίο που το κλασικό χρησιμοποίησε το όνομα Ostap στο έργο.

Gogol, ως τελευταία ρομαντική του Zaporizhzhya Sich

Ας επιστρέψουμε στο σχολικό πρόγραμμα. Ας θέσουμε μια ερώτηση, γιατί να ξεκινήσουμε ένα δοκίμιο για την ιστορία "Taras Bulba", αν γράψουμε λεπτομερώς; Η απάντηση είναι απλή όταν εξηγεί την πραγματική, αρχέγονη νοοτροπία Κοζάκης του Ζαπορόζιου Σιχ. Ίσως είναι ασυνήθιστο για κάποιον που έχει συνηθίσει τον Γογκόλ-λυρικό ποιητή Gogol-storyteller, αλλά ο Γκόγκολ αισθάνθηκε τον εαυτό του ως τον τελευταίο ήρωα - Ζαπόροζυ Κοζάκ.

Το έργο για την ιστορία "Taras Bulba" θα πρέπει ιδανικά να απομακρυνθεί από τα γραμματόσημα του σχολείου και να μην ακούγεται ούτε ως ύμνος θάρρος (είναι δευτερεύον σε αυτή την περίπτωση). Εξάλλου, το θάρρος έδειξε ο στρατιώτης Ermak.

Τέλος, φτάνουμε στην κύρια ιδέα. Το έργο του Γκόγκολ είναι ένας ύμνος της φυσικής ελευθερίας του ανθρώπου στη γη του. Αυτή δεν είναι η ελευθερία που ο φεουδάρχης αφιερώνει στην αιχμαλωσία του (ελευθερία του θέματος, ελευθερία της αυτοκρατορίας) ως ανταμοιβή. Το παράδειγμα της Ρωσίας προτείνει μια ιστορικά αφηρημένη σύγκριση.

Η ελευθερία στο μοντέλο του Zaporozhye Sich είναι ελευθερία, παρόμοια με εκείνη που θα μπορούσε να γίνει η κρατική δομή της μεσαιωνικής Μοσχοβίας, αν ο ένοπλος λαός του Veliki Novgorod νίκησε τον στρατό του Ivan the Terrible.

Ο Γκόγκολ σχεδίαζε να προχωρήσει περισσότερο - να εμβαθύνει την ιδέα του "Taras Bulba", γράφοντας σε έξι τόμους (τον όγκο των μελλοντικών δουλειών τους απελευθερώθηκε) την ιστορία των Ζαπόζυζια Κοζάκων ελευθεριών. Τι εμπόδισε αυτά τα σχέδια - η ιστορία είναι σιωπηλή. Θα αναφέρουμε μόνο ένα απόσπασμα από το άρθρο του κλασσικού - "απόδειξη των προθέσεων του":

Συμπέρασμα

Ανόητος και μάλιστα αστείο, φαίνεται ότι το όνομα είναι Bulba. Έξι γράμματα, ένα μαλακό σημάδι. Δύο φορές επαναλαμβανόμενη συνοδευτική επιστολή. Το γράμμα "l" στο επώνυμο. Όχι λιγότερο γελοίο από το όνομα Gogol, το οποίο έχει την ίδια διαμόρφωση.

"Κρυμμένο" στην ιστορία είναι η εικόνα του Ostap Gogol, του hetman της Ουκρανίας Right Bank, του Sich Cossack από αίμα, ο οποίος έχασε τον γιο του στη μάχη, έτοιμος για οτιδήποτε για να διατηρήσει τις ελευθερίες του Κοζάκ (πρόκειται για υπογραφή της συνθήκης ειρήνης Korsun με τη Σουηδία).

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν είναι μια «σχολική» δουλειά - η ιστορία του Gogol "Taras Bulba". Η γραφή σε αυτό δεν πρέπει να γράφεται στους εφήβους, αλλά στους ενήλικες λογοκριτικούς και ιστορικούς.