Όταν το παραμύθι "Γογγύλι" δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά και άλλες λεπτομέρειες

Οι λαϊκές ιστορίες είναι κάτι μοναδικό και πρωτότυπο. Αν θέλετε να αγγίξετε την κουλτούρα ενός συγκεκριμένου λαού, τότε βεβαιωθείτε ότι έχετε διαβάσει έργα λαϊκής τέχνης. Όλοι στη χώρα μας, κατά την παιδική ηλικία, άκουγαν τα ρωσικά παραμύθια και στα παραδείγματα τους απορρόφησαν τη ρωσική κουλτούρα και τις έννοιες του καλού και του κακού, για το πώς να ενεργήσουν στη ζωή. Τα παραμύθια - αυτό είναι πραγματικά μια πηγή σοφίας, ακόμα κι αν, με την πρώτη ματιά, είναι απλά και ανεπιτήδευτα, όπως το "Repka".

Παραμύθι "Γογγύλι"

Η ιστορία "Γογγύλι" στη Ρωσία μπορεί να πει από κανέναν. Και δεν αποτελεί έκπληξη, διότι μεταξύ των ρωσικών παραμυθιών, ξεχωρίζει για την απλότητα και τη συντομία της - χρειάζονται μόνο λίγες γραμμές.

Ρωσικό παραμύθι "Γοργάκι" - ένα παραμύθι για παιδιά από νεαρή ηλικία. Η απλή έννοια του θα γίνει κατανοητή και από τα παιδιά. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους τα παιδιά το θυμούνται καλά. Ωστόσο, αν εξετάσουμε λεπτομερέστερα, γίνεται σαφές ότι η σοφία δεν περιέχει μόνο ένα παιδί.

Σχετικά με το παραμύθι "Γογγύλι"

Στο παραμύθι "Γογγύλι" είναι ένας γέρος που αποφάσισε να φυτέψει ένα γογγύλι. Όταν ήταν ώριμη, αποδείχθηκε ότι μεγάλωσε. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι μια χαρά, αλλά ο γέρος ο ίδιος δεν μπορούσε να το βγάλει μόνη της. Έπρεπε να καλέσει τη βοήθεια ολόκληρης της οικογένειας, πρώτα της γιαγιάς, της εγγονής, του σκύλου Zhuchka, της γάτας και μόνο όταν το ποντίκι έτρεξε, η οικογένεια κατάφερε να το βγάλει έξω.

Σημειώστε ότι πολλές από τις παραλλαγές της υπάρχουν στη λαϊκή τέχνη. Για παράδειγμα, σε μια έκδοση του ποντικιού δεν καλείται να τραβήξει το γογγύλι. Η οικογένεια ήταν κουρασμένη, προσπάθησε να πάρει ένα λαχανικό και πήγε να κοιμηθεί. Το επόμενο πρωί αποδείχτηκε ότι τη νύχτα ένα ποντίκι ήρθε να τρέχει και έτρωγε ολόκληρο το γογγύλι.

Το παραμύθι είναι κυκλικό, γιατί κάθε φορά που η σειρά των συμμετεχόντων συγκομιδής προφέρεται από την αρχή μέχρι το τέλος.

Όταν το παραμύθι «Γογγύλι» δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά

Η ιστορία "Γογγύλι" για αιώνες μίλησε μόνο προφορικά. Όταν για πρώτη φορά το παραμύθι «Ριζάκι» κυκλοφόρησε, εισήλθε αμέσως στη συλλογή των ρωσικών λαϊκών παραμυθιών. Η πρώτη έκδοση δημοσιεύθηκε το 1863 και όχι μόνο όλοι οι διάσημοι χαρακτήρες καταγράφηκαν σε αυτό, αλλά και τα πόδια, τα οποία επίσης ήρθαν στη διάσωση. Αυτό που μιλούσαν οι ιστοριοπαθείς δεν είναι απολύτως σαφές.

Το ανεξάρτητο βιβλίο "Γογγύλι" έβλεπε για πρώτη φορά το φως το 1910 και έκτοτε δημοσιεύεται συχνά ως μικρό βιβλίο για παιδιά. Μετά τη δημοσίευση του παραμυθιού "Turnip" έγινε ξεκάθαρο ότι παίρνει μόνο λίγο χώρο στο χαρτί, έτσι συνήθως συνηθίζονται πολλές εικόνες σε αυτή την ιστορία.

Το παραμύθι "Ρέκκα" είναι ρώσικο, αλλά υπήρχαν αρκετές δημοσιεύσεις στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και του Ισραήλ.

Διαφορετικές παραλλαγές παραμυθιού

Μέχρι σήμερα, μπορείτε να βρείτε πολλές διαφορετικές εκδόσεις του παραμυθιού "Repka": μερικές αστείες, μερικές λυπημένες, και μερικές φορές σοβαρές. Προηγουμένως, υπήρχαν μόνο 5 από τις παραλλαγές της, μεταξύ των οποίων το ένα - το πρωτότυπο, που δημιουργήθηκε από τους ίδιους τους ανθρώπους. Όταν το παραμύθι «Γογγύλι» δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά, γράφτηκε από τον A.N. Afanasyev στην επαρχία Arkhangelsk. Επίσης ευρέως γνωστές παραλλαγές γραμμένες από τον A.N. Tolstoy, K.D. Ushinsky και V.I. Dahlem. Παρά το γεγονός ότι το παραμύθι γράφτηκε από διαφορετικούς ανθρώπους, η σημασία του δεν άλλαξε, αλλά μόνο το στυλ της παρουσίασης άλλαξε.

Επίσης σε διαφορετικές χρονικές στιγμές δημιούργησαν τις δικές τους εκδόσεις με θέμα "Repka" A.P. Chekhov, S. Marshak, Κ. Bulychev και άλλους διάσημους Ρώσους συγγραφείς.

Πρέπει να σημειωθεί ότι το παραμύθι δεν εμπνέει μόνο τη δημιουργία διαφορετικών εκδόσεων της παρουσίασης αλλά και ολόκληρου του μπαλέτου που δημιούργησε ο D. Harms.

Η έννοια ενός παραμυθιού

Η λαϊκή ιστορία "Repka" έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από την απλή συγκομιδή. Ο κύριος σκοπός του είναι να δείξει τη δύναμη της οικογένειας. Ένα άτομο δεν μπορεί να κάνει τα πάντα, χρειάζεται βοηθούς, και στην περίπτωση αυτή η οικογένεια θα έρθει πάντα στη διάσωση. Επιπλέον, και μετά αποκομίζουν τα καρπούς της εργασίας, τότε όλοι θα είναι μαζί. Εάν κάνετε τα πάντα μαζί, θα είναι χρήσιμο, και ακόμη και η μικρότερη συμβολή στην κοινή αιτία μπορεί μερικές φορές να αποφασίσει το αποτέλεσμά της. Αυτή η απλή, με την πρώτη ματιά, αλήθεια είναι για κάποιο λόγο συχνά ξεχασμένη στη ζωή.

Αλλά αυτό δεν είναι το όλο θέμα. Γίνεται πιο κατανοητό αν λάβουμε υπόψη τις ιστορικές συνθήκες της εποχής της καταγραφής ενός παραμυθιού. Έτσι, αυτό έγινε πριν από την άφιξη της σοβιετικής εξουσίας, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα. Στα χρόνια αυτά στα χωριά υπήρχε μια ισχυρή αγροτική κοινότητα, η οποία πραγματοποίησε το έργο μαζί. Σε αυτό το πλαίσιο, μπορεί κανείς να φανταστεί τον παππού του ως ένα από τα μέλη της κοινότητας που αποφάσισαν να κάνουν το μόνο πράγμα μόνο του. Είναι αξιέπαινη, βεβαίως, αλλά μόνο χωρίς τα άλλα μέλη, που εκπροσωπούνται από μια γιαγιά, εγγονή και ζώα, τίποτα δεν προήλθε από αυτό και δεν μπορούσε να βγει. Στην κοινότητα, ακόμη και από το μικρότερο και πιο αδύναμο μέλος, είναι χρήσιμο αν κάνει μια προσπάθεια και προσπαθεί να κάνει κάτι.

Εικόνες

Παραδόξως, ακόμη και το απλούστερο παραμύθι μπορεί να εμπνεύσει καλλιτέχνες, όπως το "Repka". Όταν το παραμύθι "Repka" δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά, δεν περιέχει ακόμα εικόνες, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη, γιατί ήταν μια συλλογή από ιστορίες για ενήλικες. Ωστόσο, αργότερα η ιστορία "Repka" βρήκε μια νέα αναπνοή. Εικόνες για ένα παραμύθι δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά από την Elizaveta Merkulovna Bem, δημοσιεύθηκαν το 1881. Πιο συγκεκριμένα, αυτά δεν ήταν εικόνες, αλλά σιλουέτες. Στις πρώτες εκδόσεις, το "Repka" αποτελείται από 8 φύλλα σιλουέτες και μόνο μία σελίδα με το κείμενο του παραμυθιού "Repka". Οι εικόνες αργότερα συντομεύθηκαν και άρχισαν να παράγουν ολόκληρο το παραμύθι σε ένα φύλλο. Από τις σιλουέτες του E.M. Το Bem απορρίφθηκε μόνο το 1946. Έτσι, για περισσότερο από μισό αιώνα το παραμυθένιο παράγεται μόνο με τις ίδιες εικόνες.

Σήμερα, τα σχέδια για ένα παραμύθι σχεδόν σε κάθε βιβλίο δημιουργούν νέα, έτσι ώστε τα παιδιά και οι γονείς να έχουν μια επιλογή. Όταν η χώρα άρχισε να πυροβολεί κινούμενα σχέδια, αφαιρέθηκε και η ταινία στη λαϊκή ιστορία.