Alexey Tolstoy - ο συγγραφέας του Buratino

Ένα παραμύθι είναι η μόνη μορφή γνώσης του κόσμου, αρχικά προσβάσιμη στο παιδί. Ο συγγραφέας του Buratino, Αλεξέι Τολστόι, συνέβαλε στη ρωσική παιδική λογοτεχνία. Επιπλέον, ο ίδιος έγραψε βιβλία για μικρά παιδιά, επεξεργάστηκε πολλούς θρύλους λαογραφίας και μαγικές ιστορίες, προσαρμόζοντάς τις για ανάγνωση παιδιών.

Ο συγγραφέας του ίδιου του Buratino αναγνώρισε ότι με την επεξεργασία της λαογραφίας επέλεξε τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες που περιείχαν πραγματικά ρωσικές λαϊκές στροφές και εκπληκτικές ιστορικές λεπτομέρειες που οι γονείς μπορούσαν να διαβάσουν στα παιδιά στη διαδικασία της γνώσης της μητρικής γλώσσας και του εθνικού τους πολιτισμού.

Η διδακτική του ιστορία για μια ξύλινη μαριονέτα, ο Ιταλός Lorenzini, ο συγγραφέας του Pinocchio, που δημοσιεύθηκε το 1883 με το ψευδώνυμο Carlo Collodi. Ο Τολστόι διαβάζει τη μετάφραση αυτής της ιστορίας σε ένα περιοδικό του Βερολίνου το 1923, λίγο πριν επιστρέψει από την εξορία και αποφάσισε να το επαναλάβει για παιδιά της Ρωσίας. Στην αρχή η ιδέα συνίστατο μόνο σε λογοτεχνική επεξεργασία, αλλά αποδείχθηκε πολύ ξηρή και οικοδόμηση. Επομένως, με την υποστήριξη του Μάρσακ, ο συγγραφέας του Πινόκιο συνέχισε να το γράφει με τον δικό του τρόπο. Το 1936 ένα παραμύθι τυπώθηκε πρώτα στην παιδική εφημερίδα και στη συνέχεια σε ξεχωριστή έκδοση.

Στο Collodi έγινε μια άσχημη μαριονέτα, η οποία έγινε για τα προβλήματά της από ένα όργανο-μύλος από ένα μαγικό κομμάτι ξύλου. Ονομάστηκε Pinocchio, σε μετάφραση "cedar nut". Ω, και βάλτε αυτό το ωμό καρύδι στη ζέστη του πατέρα του Gepetto! Δεν ήθελε να δουλέψει ή να σπουδάσει, έλεγε όλη την ώρα, περιπλανήθηκε, έκλεψε και δεν αντιμετώπιζε. Αν και το μαγικό κρίκετ που του είχε προβλεφθεί για αυτή τη φυλακή ή το νοσοκομείο. Όταν το παραμύθι γράφτηκε, η ευρωπαϊκή παιδαγωγική θεωρία διέταξε σοβαρά να τιμωρήσει το παιδί για τις αμαρτίες. Ως εκ τούτου, ο ήρωας τίθεται σε μια αλυσίδα, κρεμάζεται, καίγεται και ακόμη και στερείται ελευθερίας.

Αλλά η ψυχή του Πινόκιο ήταν ευγενική: αγαπούσε τον Papet Gepetto και τη νεράιδα με γαλάζια μαλλιά, ήταν γενναιόδωρη και μπορούσε να μετανοήσει. Μαζί με τη διδακτική αυστηρότητα, στο ιταλικό παραμύθι υπάρχουν πολλές πρωτότυπες φανταστικές εικόνες. Για παράδειγμα, σχεδιάζοντας ένα οικόπεδο που συνδέεται με ένα θαυμάσιο κούτσουρο, το μαγικό πεδίο κοντά στην πόλη Durakolovka, όπου ένα ξύλινο shalopay έθαψε τα πέντε χρυσά νομίσματα του, μετατρέποντας τα αδρανή παιδιά σε γαϊδούρια και, τελικά, η διαβόητη ξύλινη μύτη που μεγάλωνε από το ψέμα.

Ο Ρώσος συγγραφέας της ιστορίας του Buratino για αδράνεια δεν τιμωρεί, ένα κρίκετ, αντί για μια φυλακή και ένα νοσοκομείο, προβλέπει κινδύνους και περιπέτειες. Αλλά μπορεί ένα αγόρι να φοβηθεί από ένα τέτοιο μέλλον; Στο ντουλάπι του Κάρλο (ο παλαίμαχος Τολστόι έδωσε στον οργανοψεκαστή το όνομα του συγγραφέα της αρχικής ιστορίας), η μαγική πόρτα είναι κρυμμένη και ο κύριος χαρακτήρας μαθαίνει το μυστικό του χρυσού κλειδιού από αυτήν.

Η αποσύνδεση των παραμυθιών είναι επίσης διαφορετική. Ο Πινόκιο, έχοντας περάσει από περιπέτειες και τιμωρίες, μετανοεί και διορθώνει, για τον οποίο λαμβάνει μια ανταμοιβή - την εκπλήρωση ενός ονείρου. Γίνεται αγόρι ζωντανός, όχι κούκλα. Ο Τολστόι, ως σοβιετικός συγγραφέας, ο Μπουρατίνο κάνει τον ηγέτη των καταπιεσμένων κούκλων. Τους απομακρύνει από τον Καραμπά Μπαράμπας, έναν αδίστακτο εκμεταλλευτή, σε ένα νέο μαγικό θέατρο, την εικόνα ενός φωτεινότερου μέλλοντος, που άνοιξε πίσω από μια μυστική πόρτα.

Ο Buratino ο συγγραφέας δεν δίνει ένα όνειρο. Είναι ένας επαναστάτης και ηγέτης, ένας ευτυχισμένος συνάδελφος και fidget. Το μαγικό χρυσό κλειδί παίρνει τυχαία, όπως όλοι οι ήρωες των ρωσικών παραμυθιών - Ινανούσκι και Emely. Αλλά σύμφωνα με το ρητό της σοβιετικής ιδεολογίας, το χρησιμοποιεί για ένα κοινό, όχι προσωπικό, όφελος.

Οι σύγχρονοι γονείς διαβάζουν διαφορετικά βιβλία στα αναπτυσσόμενα παιδιά τους, παρακολουθώντας κινούμενα σχέδια μαζί τους. Οι Μικροί Ρώσοι γνωρίζουν το παραμύθι για το χρυσό κολάρο και τον Πινόκιο, αλλά τους αρέσει και εξακολουθούν να θεωρούν τον Πινόκιο ως τον ήρωα τους για κάποιο λόγο.